Onlajn rat političara u BiH: Teme su razne, radi li neko nešto konkretno?

Suprostavljenje političke snage BiH u posljednje vrijeme, više nego ikad, vode „hladne ratove“. Kao teren koriste medije, a kao oružje saopštenja.

Temu ne biraju. Na repertoaru se može pronaći gotovo sve od poskupljenja hrane i goriva do održavanja sjednica, poslovnih ili privatnih putovanja.

Svaka akcija ima reakciju političara, ali i portparola partija, pa se na dnevnom nivou javnost susretne i s nekoliko saopštenja, propraćenih optužbama, teškim riječima i satiričnim tonovima. Svjedočeći „onlajn ratu“, nerijetko mu se ljudi i priključe, zauzimajući jednu, drugu ili treću stranu. I kako obično biva, na kraju je teško procijeniti gdje je početak, a gdje kraj.

Ko je i kad započeo raspravu, a ko je završava? Ima li uopšte kraja?

S obzirom na to izborna godina polako protiče, a do oktobra je ostalo svega nekoliko mjeseci, nema sumnje da će javnost svjedočiti sve prljavijoj političkoj komunikaciji. A kakve će plodove to izroditi?

Politički marketing

Koliko određenoj partiji ili ličnosti pomaže ili odmaže takav način obraćanja protivnicima na političkom terenu i kako utiče na publiku?!

– Sve je to politički marketing – rekao je na samom početku razgovora za Srpskainfo sociolog Nemanja Đukić, pojašnjavajući da političke opcije na taj način žele da aktiviraju ili pasivizuju glasačko tijelo.

Politika je, kaže, izuzetno surova, instrumentalna, bezobzirna, pa samim tim, dodaje, nema područja života koje može biti izuzeto ukoliko se njegovom manipulacijom može ostvariti lična korist političara.

– Bilo da se marketing radi putem klasičnih, tehnološki zastarjelih ili digitalnih medija, suština je ista – zloupotrebljavaju se teme, privlači se pažnja – pojašnjava on.

Sve to, kaže, ima jedan cilj – upravljanje reakcijom javnosti.

– Medijski se socijalizuje javnost, skreće se pažnja i programira percepcija. Klasični mediji su namijenjeni starijoj, ruralnoj i manje obrazovanoj populaciji, pa samim tim, u njima se manje susrećemo sa takvim oblicima izražavanja, dok su digitalni mediji namijenjeni gradskoj, mlađoj i obrazovanoj populaciji. U zavisnosti od ciljne grupe, čija se reakcija ili pažnja treba izazvati, određena tema se favorizuje – kaže on.

Digitalni ratovi, kojima se pokušava probuditi mlađa publika, češći su u odnosu na ratove u klasičnim medijima, jer među mlađima, statistički posmatrano, ima više apstinenata.

– Saopštenjima, odnosno „onlajn ratovima“, političari bude interakciju, ljudi se osjećaju kao učesnici u političkom procesu, iako su, realno tumačeći, objekti